منوی مدیریت محصول

ابوالفضل جلیلی (زاده ۱۳۳۶ در ساوه) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تدوین‌گر ایرانی است. اکثر فیلم‌های وی توسط جشنواره‌های بین‌المللی تحسین شده است و همچنین در ایران مورد سانسور قرار گرفته یا نمایش داده نشده است. فیلم‌های او، غیرتجاری هستند و معمولاً به مسائل اجتماعی، به‌ویژه مسائل مربوط به نوجوانان می‌پردازند.

جلیلی نخستین فیلم آماتوری خود را در ۱۶ سالگی ساخت. وی در میانه دهه پنجاه، تحصیلات خود در رشته کارگردانی و بازیگری در دانشکده هنرهای دراماتیک را ناتمام گذاشت. از سال ۱۳۵۲ فعالیت در سینمای آزاد را آغاز کرد. جلیلی از سال ۱۳۵۹ با ساختنِ فيلم مستند كارش را در تلويزيون آغاز كرد و نخستین فیلم سینمایی خود را با نام میلاد، در سال ۱۳۶۲ نویسندگی و کارگردانی کرد.  

جلیلی با فیلم گال در سال ۱۳۶۷ گام بلندی به جلو برداشت. موضوع فيلم درباره زندگی نوجوانان بزه‌كار در دارالتأديب بود كه در آن سال و زمانه مشابه آن در سينما ساخته نشده بود. او اين فيلم‌ها و فيلم‌های بعدی‏اش را با كودكان و نوجوانان و بازيگران غيرحرفه‌ای ساخت و به همين لحاظ قائل به برقراری رابطه عميق با نابازيگران است تا بتواند استعدادهای نهفته آن‌ها را در موقع فيلم‌برداری كشف كند. جليلی پس از گال فيلم رقص خاک را در سال ۱۳۷۰ در شرايطی ساخت كه سينمای ايران تحت تأثير موفقيت‌های بين‌المللی فیلم دونده اثر امیر نادری بود. بدين سان جليلی با رقص خاک در مسيری گام نهاد كه او را به جشنواره‌های خارجی رساند و مورد تحسین قرار گرفت. وی در سال ۱۳۷۲ دت یعنی دختر را ساخت که برای آن برنده اوسلای طلایی و نامزد شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز ۱۹۹۵ شد که نامزدی او برای بار دوم بعد از فیلم یک داستان واقعی بود. همچنین جلیلی برای رقص خاک برنده پلنگ نقره‌ای و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو ۱۹۹۸ شد و جایزه فیپرشی جشنواره فیلم لندن و جایزه بهترین فیلم آسیایی جشنواره بین‌المللی فیلم توکیو را از آن خود کرد. دان اثر بعدی باز هم در مورد زندگی نوجوانان بود که برای این فیلم نامزد صدف زرین و برنده جایزه همبستگی جشنواره فیلم سن‌سباستین ۱۹۹۸ شد. قصه‌های کیش فیلمی چند اپیزودی به کارگردانی محسن مخملباف، ناصر تقوایی و ابوالفضل جلیلی بود که ساخته شد و برای هر سه نامزدی جایزه نخل طلا کن را بهمراه داشت. وی دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۷۹ دلبران فیلمی که در رابطه زندگی یک پسر بچه افغان در ایران است را می سازد که می توان گفت تحسین شده ترین اثر کارنامه جلیلی به همراه رقص خاک محسوب می شود. جلیلی برای دلبران برنده جایزه بالن طلایی جشنواره سه قاره، برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم توکیو فیلمکس و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو ۲۰۰۱ شد. ابجد و گل یا پوچ دو فیلمی بعدی وی محسوب می شوند. آخرین فیلم او حافظ محصول سال ۱۳۸۵ که با نگاهی به زندگی حافظ شیرازی ساخته شد. این فیلم در جشنواره فیلم رم برنده جایزه ویژه هیئت داوران این جشنواره شد و قرقاول طلایی جشنواره فیلم کرالا را نیز به دست آورد. در سی‌امین جشنواره سه قاره در نوامبر ۲۰۰۸ از جلیلی به همراه امیر نادری در بخش ویژه جشنواره تجلیل شد.

شطرنج (۱۳۸۸)

مسیر معکوس (۱۳۸۷)

حافظ (۱۳۸۵)

گل یا پوچ (۱۳۸۴)

ابجد (۱۳۸۱)

دلبران (۱۳۷۹)

قصه‌های کیش (اپیزود دوم) (۱۳۷۷)

دان (۱۳۷۶)

یک داستان واقعی (۱۳۷۴)

دت یعنی دختر (۱۳۷۲)

رقص خاک (۱۳۷۰)

درنا (نیمه‌تمام)[۷]

گال (۱۳۶۵)

بهار (۱۳۶۴)

میلاد(۱۳۶۲)